Όπως έχει γίνει σαφές τα τελευταία χρόνια, η κλιματική αλλαγή αποτελεί παράγοντα που μπορεί να επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη και γενικότερα να αλλάξει τη λειτουργία σημαντικών παραγωγικών τομέων και ολόκληρων οικονομιών. Οι πολιτικές μετριασμού της κλιματικής αλλαγής όπως και η ανάγκη για προσαρμογή στις νέες συνθήκες (συχνότερα και εντονότερα ακραία καιρικά φαινόμενα, μη αναστρέψιμες αλλαγές στο κλίμα, κλπ.) δημιουργούν σημαντικές προκλήσεις για τη θωράκιση της οικονομίας σε διάφορα επίπεδα, αλλά και ευκαιρίες για καινοτομία, επενδύσεις και κάθε είδους προσαρμογές.

Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει οριζόντια όλους τους τομείς και τους επιμέρους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο, σε εθνικό επίπεδο, βρίσκεται καταρχήν σε πλήρη ακολουθία με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό, τόσο για θέματα που αφορούν τον μετριασμό (π.χ. Εθνική Στρατηγική για την Ενέργεια και το Κλίμα), όσο και για τη ενίσχυση της ανθεκτικότητας της οικονομίας από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή). Τα παραπάνω πλαισιώνονται από τον Εθνικό Κλιματικό Νόμο, ο οποίος ενσωματώνει γενικές αρχές μετριασμού και προσαρμογής οριζόντια.

Αν και η αλλαγή του κλίματος αναμένεται να διαμορφώσει νέες συνθήκες στην ελληνική οικονομία ευρύτερα, με δεδομένους τους οικονομικούς και χρονικούς περιορισμούς, μια αποτελεσματική στρατηγική για τη θωράκισή της οικονομίας μεσο-μακροπρόθεσμα οφείλει να στοχεύσει στην αναγνώριση εκείνων των τομέων και κλάδων στρατηγικής σημασίας για τη λειτουργία της οικονομίας σήμερα, αλλά και αυτών που μπορούν να συμμετάσχουν κατά προτεραιότητα στην υλοποίηση ενός νέου βιώσιμου αναπτυξιακού υποδείγματος. Η θωράκιση αυτών απαιτεί τη χρήση συγκεκριμένων εργαλείων σε διάφορα επίπεδα (αναγνώριση και ποσοτικοποίηση κλιματικού κινδύνου, οργάνωση και παρακολούθηση σχετικών δεικτών, σχεδιασμός δράσεων, παρακολούθηση, κλπ.).

Στο πλαίσιο αναγνώρισης των καναλιών διάχυσης και αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης μέσα από τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας συνολικά, είναι απαραίτητος ο εντοπισμός εκείνων των κλάδων/τομέων που πρέπει να πρωτοστατήσουν στην πορεία προς τον μετριασμό ή και την προσαρμογή της κλιματικής αλλαγής.

Το έργο αποσκοπεί στη συστηματική αξιολόγηση του κλιματικού κινδύνου για την ελληνική οικονομία και την ανάδειξη στοχευμένων παρεμβάσεων πολιτικής ανά τομέα. Μέσα από την αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης, την ανάλυση των προκλήσεων και τη συμμετοχική εμπλοκή φορέων, το έργο διαμορφώνει ένα συνεκτικό σχέδιο δράσης έως το 2030. Εστιάζει σε έξι τομείς προτεραιότητας – νοικοκυριά, τουρισμό, αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, επιχειρηματικότητα και χρηματοπιστωτικό τομέα – και καταγράφει κρίσιμες ανάγκες σε υποδομές, χρηματοδοτικά εργαλεία, θεσμικές αλλαγές και μηχανισμούς παρακολούθησης. Η προσέγγιση συνδυάζει ανάλυση δεδομένων, κλιματικά σενάρια και κοινωνικοοικονομικούς δείκτες, με στόχο την ενίσχυση της ανθεκτικότητας και την προώθηση μιας βιώσιμης και δίκαιης μετάβασης.